«Effatha», otwórz się, Kościele!

Drodzy Bracia i Siostry!

Kończymy dziś cykl poświęcony gorliwości apostolskiej, w którym inspirowaliśmy się Słowem Bożym, by pomóc w pielęgnowaniu pasji do głoszenia Ewangelii. Dotyczy to każdego chrześcijanina. Pomyślmy o tym, że podczas chrztu celebrans, dotykając uszu i ust osoby chrzczonej, mówi: «Pan Jezus, który przywrócił słuch głuchym, a mowę niemym, niech ci udzieli łaski, abyś szybko mógł słuchać Jego słowa i wyznawać swoją wiarę».

Usłyszeliśmy o cudzie Jezusa. Ewangelista Marek szczegółowo opisuje, gdzie to się wydarzyło: «nad Jeziorem Galilejskim» (por. 7, 31). Co łączy te obszary? To, że są zamieszkane głównie przez pogan. Nie były to tereny zamieszkane przez Żydów, lecz głównie przez pogan. Uczniowie wyruszyli z Jezusem, który potrafi otwierać uszy i usta, czyli uleczyć zjawisko niemoty i głuchoty, które w Biblii jest także metaforyczne i oznacza zamknięcie na wezwania Boga. Istnieje głuchota fizyczna, ale w Biblii ten, kto jest głuchy na Słowo Boże, jest niemy, nie przekazuje Słowa Bożego.

Znamienny jest także inny znak: Ewangelia przywołuje decydujące słowo Jezusa w języku aramejskim — effatha, które oznacza «otwórz się», niech się otworzą uszy, niech się otworzy język; a jest to wezwanie skierowane nie tyle do głuchoniemego, który nie mógł go usłyszeć, ile właśnie do uczniów tamtych czasów i każdej epoki. My również, którzy otrzymaliśmy effatha Ducha w chrzcie, jesteśmy wezwani do otwarcia się. «Otwórz się» — mówi Jezus do każdego wierzącego i do swojego Kościoła: otwórz się, ponieważ przesłanie Ewangelii potrzebuje ciebie, aby było świadczone i głoszone! A to skłania nas również do zastanowienia się nad postawą chrześcijanina — chrześcijanin musi być otwarty na Słowo Boże i na służenie innym. Chrześcijanie, którzy są zamknięci, zawsze źle kończą, ponieważ nie są chrześcijanami, są ideologami, ideologami zamknięcia. Chrześcijanin musi być otwarty na głoszenie Słowa, na przyjmowanie braci i sióstr. I dlatego owo effatha, owo «otwórz się» jest wezwaniem skierowanym do każdego z nas, abyśmy się otworzyli.

Również na końcu Ewangelii Jezus powierza nam swoje pragnienie misyjne: idźcie dalej, idźcie na pastwiska, idźcie głosić Ewangelię.

Bracia, siostry, poczujmy się wszyscy wezwani, jako ochrzczeni, do dawania świadectwa i głoszenia Jezusa. I prośmy, jako Kościół, o łaskę, abyśmy umieli dokonać nawrócenia duszpasterskiego i misyjnego. Nad brzegiem Jeziora Galilejskiego Pan zapytał Piotra, czy Go miłuje, a następnie polecił mu, żeby pasł Jego owce (por. J 21, 15-17). My również zadajmy sobie to pytanie, niech każdy z nas zada sobie to pytanie: czy naprawdę miłuję Pana tak bardzo, że pragnę Go głosić? Czy chcę stać się Jego świadkiem, czy zadowalam się byciem Jego uczniem? Czy biorę sobie do serca ludzi, których spotykam, czy zanoszę ich do Jezusa w modlitwie? Czy pragnę coś zrobić, aby radość Ewangelii, która przemieniła moje życie, uczyniła piękniejszym także ich życie? Zastanówmy się nad tym, zastanówmy się nad tymi pytaniami i nadal dawajmy świadectwo.

Do Polaków:

Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków. Szczególnym sposobem przeżywania Adwentu w waszej ojczyźnie jest uczestniczenie w Mszach świętych roratnich. Niech ta piękna tradycja, będąca wyrazem oczekiwania wraz z Maryją na przychodzącego Zbawiciela, stanie się okazją do świadczenia o waszej żywej wierze. Z serca wam błogosławię!

Apel

Nadal z wielkim niepokojem śledzę konflikt w Izraelu i Palestynie. Ponawiam apel o natychmiastowe humanitarne zawieszenie broni; jest tam tak wiele cierpienia. Zachęcam wszystkie zaangażowane strony do wznowienia negocjacji i wzywam wszystkich do pilnego zobowiązania się do dostarczenia pomocy humanitarnej mieszkańcom Gazy, którzy znajdują się w tragicznym położeniu i naprawdę jej potrzebują.

Niech wszyscy zakładnicy, którzy zobaczyli nadzieję w rozejmie kilka dni temu, zostaną natychmiast uwolnieni. Niech skończy się to wielkie cierpienie Izraelczyków i Palestyńczyków.

Proszę — «nie» dla broni, «tak» dla pokoju!

(…)

I powtarzam: nie zapominajmy prosić o dar pokoju dla narodów, które cierpią z powodu wojny, w sposób szczególny dla udręczonej Ukrainy oraz dla Izraela i Palestyny.