Justin Welby

Do pierwszego mojego spotkania z Papieżem Franciszkiem doszło jakieś dwa-trzy miesiące po rozpoczęciu przeze mnie posługi i byłem bardzo zdenerwowany. Nigdy wcześniej nie spotkałem żadnego Papieża, nie wiedziałem, co myśleć, nie wiedziałem, jakim jest człowiekiem. Weszliśmy, usiadłem, i on powiedział: «Jestem starszy od ciebie...», a ja pomyślałem: «Ach, to będzie jeden z tych...». A on dodał: «...o trzy dni!». Ponieważ jego pontyfikat rozpoczął się trzy dni przed tym, nim ja rozpocząłem swoją posługę. Ten początek wiele mi powiedział o Papieżu Franciszku i naznaczył moje doświadczenie z nim związane.

Doświadczyłem jego niezwykle głębokiego człowieczeństwa, które nie uznaje kompromisów w kwestii prawdy i które przypisuje nieskończoną wartość każdej istocie ludzkiej. Wielu to mówi — ja to mówię — ale on tym żyje. Druga rzecz to niezwykła otwartość w jego podejściu do moralności. Stara się patrzeć na problemy z innej perspektywy, w inny sposób. Być może wynika to z jego jezuickiej formacji. Nie wiem, to się często zdarza u jezuitów, a efektem jest to, że podchodzi do problemów z zaskakującego punktu widzenia. Kiedy rozmawiasz z nim o wielu sprawach, z którymi musi mierzyć się Kościół, on patrzy w serce człowieka i znajduje sposoby, aby kochać tak, że odblokowują się zatwardziałe części serca.

Trzecią rzeczą, którą chciałbym o nim powiedzieć, jest to, że prostota, którą widać, jest autentyczną prostotą. Te trzy rzeczy: jego niezwykły intelekt i charakter, głębia serca i prostota pozwalają mu w niezwykły sposób docierać do tych, którzy są poza Kościołem, tak jak to robił św. Jan Paweł ii . Jest w nim głębia, która jest błogosławieństwem dla całego Kościoła, nie tylko Kościoła rzymskokatolickiego.