Minęło trzydzieści lat od czasu, kiedy Jan Paweł ii ustanowił Światowy Dzień Chorego, który jest obchodzony co roku 11 lutego, we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes: «‘Razem z Maryją, Matką Chrystusa, która stała pod krzyżem — napisał Papież w liście o ustanowieniu tego Dnia — zatrzymujemy się obok krzyża współczesnego człowieka’. Właśnie Lourdes, to tak bardzo drogie ludowi chrześcijańskiemu sanktuarium maryjne, jest miejscem i zarazem symbolem nadziei i łaski». Ojciec Święty przypominał także, iż Kościół «za przykładem Chrystusa zawsze w ciągu swej historii odczuwał potrzebę służenia chorym i cierpiącym, widząc w tym integralną część swego posłannictwa».
Tegoroczne Orędzie Papieża Franciszka na ten Dzień oraz wybrany temat były wątkiem przewodnim również na kongresie-webinarium, zorganizowanym przez Dykasterię ds. Integralnego Rozwoju Człowieka, które odbyło się 10 lutego br. Podczas spotkania wskazane zostały zadania, jakie wspólnota obywatelska i kościelna winna podjąć w aktualnej sytuacji, szczególnie naznaczonej utrzymującą się pandemią i pogłębiającymi się nierównościami, także w zakresie opieki zdrowotnej i dostępu do leczenia. W istocie, przebywając w miejscach cierpienia i wsłuchując się w krzyk opuszczenia i bezsensu, jakie bezwstydnie ujawnia choroba, Kościół w najbardziej wiarygodny sposób daje świadectwo miłosiernej miłości Boga do cierpiącego człowieka. Franciszek już w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium na nowo zaakcentował tę kwestię wiarygodności. Uczynił to, umieszczając teologicznie w sercu prawdy wymiar troski: «Czasem doświadczamy pokusy bycia chrześcijanami, zachowując roztropny dystans w stosunku do ran Pana. Jezus jednak chce, abyśmy dotykali ludzkiej nędzy, abyśmy dotykali cierpiącego ciała innych. Oczekuje, abyśmy zrezygnowali z poszukiwania osobistych lub wspólnotowych środków ochronnych, pozwalających nam zachować dystans w stosunku do istoty ludzkiej udręki, tak abyśmy rzeczywiście chcieli wejść w kontakt z konkretnym życiem innych i poznali moc czułości» ( eg , 270).
W ten sposób odczytane są na nowo i nader aktualne powody, dla których przed trzydziestu laty został ustanowiony Światowy Dzień Chorego. Potwierdzeniem tego były świadectwa, których dzięki trybowi online można było wysłuchać z różnych miejsc kuli ziemskiej. Była to sposobność do refleksji nad ujawniającymi się, a często niebranymi pod uwagę potrzebami chorych i cierpiących. Często świadczenia zdrowotne, nawet te najbardziej podstawowe, są luksusem, zarezerwowanym dla nielicznych. Przeglądając treść trzydziestu papieskich przesłań, które towarzyszyły obchodom tych Dni, można zauważyć powtarzające się wezwanie, kierowane do wspólnot chrześcijańskich, aby były w proroczy sposób obecne w sprawowaniu pełnej opieki nad chorymi, lecząc rany ciała, a także pokrzepiając w zranieniach duchowych.
«Drodzy pracownicy służby zdrowia, wasza służba chorym, pełniona z miłością i kompetencją, wykracza poza granice zawodu i staje się misją». Te słowa napisał Papież w tym roku, tak iż wydało się konieczne zarezerwowanie szczególnej przestrzeni na słuchanie ich doświadczeń, na opowiadanie o trudach, przeżywanych w ciągu dwóch lat pandemii, a także uznanie przez nich przywileju i odpowiedzialności, wpisanych w ich profesję — «dotykanie cierpiącego ciała Chrystusa». Z drugiej strony «człowiek jest tak stworzony, że się nie spełnia, nie rozwija i nie może znaleźć swej pełni inaczej, jak tylko ‘przez szczery dar z siebie samego’» (Fratelli tutti, 87).
Przed covid -19 był zwyczaj organizowania co trzy lata uroczystych obchodów tego Dnia w którymś ze znanych sanktuariów świata. Jednak spotkanie przewidziane na 2022 r. w Peru, właśnie z powodu pandemii, zostało odroczone o trzy lata.
Nie zawsze jest możliwe wyleczenie, ale zawsze jest możliwe pielęgnowanie — potrzebujemy łaski Pana, żeby przejść trudne etapy egzystencji, jak te naznaczone chorobą. Światowy Dzień Chorego nie jest więc wydarzeniem odosobnionym, lecz corocznym celebrowaniem codziennego zaangażowania wielu kobiet i mężczyzn dobrej woli, jak również społeczności chrześcijańskiej na rzecz jej najsłabszych członków.
* Sekretarz «ad interim» Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka
Alessandra Smerilli fma*