· Watykan ·

Przesłanie na 71. Krajowy Tydzień Liturgiczny we Włoszech

Trzeba przywrócić centralne miejsce liturgii w życiu wiary

SS. Francesco - Messa Domus Sanctae Marthae  29-04-2020
23 września 2021

Poniżej publikujemy przesłanie — podpisane w imieniu Papieża Franciszka przez Sekretarza Stanu kard. Pietra Parolina — do biskupa Castellanety, Claudia Maniaga, przewodniczącego Centrum Akcji Liturgicznej, z okazji odbywającego się w Cremonie, w dniach od 23 do 26 sierpnia, 71. Krajowego Tygodnia Liturgicznego.

Czcigodna Ekscelencjo!

W związku z radosną okolicznością, jaką jest 71. Krajowy Tydzień Liturgiczny, który odbędzie się w Cremonie w dniach od 23 do 26 sierpnia br., Ojciec Święty Franciszek z radością przesyła życzenia pomyślności księdzu biskupowi, współpracownikom cal [Centrum Akcji Liturgicznej], diecezji goszczącej i jej pasterzowi oraz wszystkim uczestnikom tych ważnych dni obrad.

Papież przyłącza się do wspólnego dziękczynienia Panu, bowiem w tym roku możliwe jest zrealizowanie tego wydarzenia, po smutnym okresie z ubiegłego roku, kiedy w następstwie wiadomych okoliczności rozprzestrzeniania się pandemii konieczne było odroczenie zaplanowanego wcześniej spotkania. Ta bolesna decyzja pozwoliła jednak potwierdzić w nowym świetle wybrany temat, który stawia za cel pogłębienie aspektów i sytuacji celebrowania, wystawionych na tak ciężką próbę przez niespodziewane szerzenie się covid -19 oraz zastosowanie niezbędnych restrykcji, aby je powstrzymać.

Temat, którym będziecie się zajmować, dotyczy convenire in unum uczniów Pana, aby wprowadzić w życie Jego polecenie: «To czyńcie na moją pamiątkę!» (Łk 22, 19 c) — «‘Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje…’ (Mt 18, 20). Wspólnota, liturgie, terytoria». Cotygodniowe gromadzenie się w «imię Pana», które od początków było odczuwane przez chrześcijan jako rzeczywistość niezbędna i nierozerwalnie związana z ich tożsamością, zostało poważnie naruszone podczas najostrzejszej fazy rozprzestrzeniania się pandemii. Jednak miłość do Pana i duszpasterska kreatywność skłoniły pasterzy i wiernych świeckich do wdrażania innych sposobów ożywiania wspólnoty wiary i miłości z Panem i z braćmi w oczekiwaniu na możliwość powrotu do pełnego celebrowania Eucharystii w pokoju i bezpiecznie. Było to oczekiwanie trudne i bolesne, oświecane tajemnicą krzyża Pana i owocujące licznymi dziełami opieki, braterskiej miłości i służby osobom, które dotkliwiej przecierpiały skutki kryzysu zagrożenia zdrowia.

Smutne doświadczenie «postu» liturgicznego z zeszłego roku spowodowało natomiast, że przejawiło się dobro długiej drogi, przebytej począwszy od Soboru Watykańskiego ii szlakiem wytyczonym przez Konstytucję Sacrosanctum Concilium. Czas pozbawienia pozwolił dostrzec «znaczenie Bożej liturgii dla życia chrześcijan, którzy odnajdują w niej obiektywne pośrednictwo, wynikające z faktu, że Jezus Chrystus nie jest jakąś ideą czy uczuciem, ale żywą Osobą, a Jego tajemnica — wydarzeniem historycznym. Modlitwa chrześcijan przechodzi przez konkretne pośrednictwa: Pismo Święte, sakramenty, obrzędy liturgiczne, wspólnotę. W życiu chrześcijańskim nie pomija się sfery cielesnej i materialnej, ponieważ w Jezusie Chrystusie stała się ona drogą zbawienia. Moglibyśmy powiedzieć, że powinniśmy modlić się także ciałem — ciało włącza się w modlitwę» (Papież Franciszek, audiencja generalna, 3 lutego 2021 r.).

«Zawieszenie» liturgii w długim okresie przymusowego odosobnienia oraz trudności w późniejszym jej przywróceniu potwierdziły to, co już się obserwowało podczas niedzielnych zgromadzeń na Półwyspie Włoskim — alarmujący sygnał zaawansowanej fazy zmiany epokowej. Widzimy, jak w realnym życiu osób zmieniło się samo postrzeganie czasu i, w konsekwencji, także niedzieli, przestrzeni, z konsekwencjami dla sposobu bycia i poczucia, że jest się wspólnotą, ludem, rodziną, oraz stosunku do terytorium. Zgromadzenie niedzielne zaznało zatem zaburzenia równowagi zarówno co do obecności pokoleniowej, jak i niejednorodności kulturowej czy ze względu na trudność w wypracowaniu harmonijnej integracji w życiu parafialnym, w byciu rzeczywiście szczytem wszelkiej jej działalności i źródłem dynamizmu misyjnego, aby nieść Ewangelię miłosierdzia na peryferie geograficzne i egzystencjalne.

Ojciec Święty wyraża nadzieję, że Krajowy Tydzień Liturgiczny wraz z jego propozycjami refleksji i momentami celebracji, choć w formie połączonej — w obecności i zdalnie — zdoła wyodrębnić i zasugerować pewne kierunki duszpasterstwa liturgicznego, które można będzie zaproponować parafiom, ażeby niedziela, zgromadzenie eucharystyczne, kapłani, rytuał wydobyły się z tej marginalności, w którą zdają się nieuchronnie popadać, i odzyskały centralne miejsce w wierze i w duchowości wierzących. Budzi dobre nadzieje w tym sensie niedawne opublikowanie trzeciego wydania Mszału Rzymskiego oraz wola biskupów włoskich, by je wspierać solidnym ożywieniem formacji liturgicznej świętego ludu Bożego.

Jego Świątobliwość wyraża radość z przeprowadzania 71. Krajowego Tygodnia Liturgicznego, odbywającego się na terytorium, które bardzo ucierpiało z powodu pandemii i które było świadkiem rozkwitu obfitego dobra dla złagodzenia tak ogromnego cierpienia. Zapewnia on o swojej modlitwie i z serca udziela apostolskiego błogosławieństwa Jego Ekscelencji, biskupowi diecezji, która jest gospodarzem, Jego Ekscelencji Antoniowi Napolioniemu, pozostałym hierarchom, kapłanom, diakonom, osobom konsekrowanym, a także relatorom i wszystkim uczestnikom.

Dołączając moje osobiste życzenia, korzystam z tej okoliczności, by przekazać wyrazy poważania.

Kard. Pietro Parolin

Sekretarz Stanu