«Oto»

«A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni». Kto mówi «oto», zwraca uwagę swojego rozmówcy na jakąś rzecz. Pragnie wskazać mu na coś oczywistego i wartościowego, a jednak niezauważonego. Być może z powodu roztargnienia, powierzchowności lub też dlatego, że ten, komu zwraca się na coś uwagę, jest całkowicie pochłonięty innymi sytuacjami, myślami i sprawami.

Zmartwychwstały mówi do swoich uczniów «oto». Na co zwraca ich uwagę? Na co wskazuje jako oczywiste, a jednak nieuwzględnione? Na swoją obecność, swoje towarzystwo. «Mówiłem: Oto jestem, jestem! do narodu, który nie wzywał mego imienia» — skarży się Pan ustami proroka Izajasza (Iz 65, 1). W oczach Zmartwychwstałego nie zauważamy niewątpliwego szczęścia, sprzyjającego losu, związanego z Jego rzeczywistą obecnością, żywą, konkretną, pełną niepojętej troski. Skupieni na historii Kościoła albo urzeczeni jego przyszłością, nie odczuwamy czynnej obecności Żyjącego w zmiennych kolejach naszych dni.

«Ja jestem z wami przez wszystkie dni». Tak. W tych słonecznych, w tych deszczowych, a nawet w tych z białym niebem, które zasłania słońce i nie zsyła deszczu. W soboty pełne oczekiwania, w niedziele spełnienia, w ciężkie poniedziałki, piątki pełne tajemnic bolesnych, w środy i czwartki, które zastają nas w środku brodu. W dniach zwycięstwa, kiedy dusza poszerza się przez świętość, a także tych, gdy jest sparaliżowana z powodu grzechów. «A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni». Nie zauważamy tego?

Ks. Giovanni Cesare Pagazzi