01 lutego 2023
Poniżej zamieszczamy tekst «Rogito», który przypomina najważniejsze wydarzenia z życia i działalności zmarłego Papieża seniora. Napisany w języku łacińskim, został odczytany, a nas-tępnie umieszczony w trumnie Benedykta xvi przed jej zamknięciem.
W blasku Chrystusa zmartwychwstałego, 31 gru-dnia roku Pań-skiego 2022 o godzinie 9.34 rano, gdy dobiegał końca rok i byliśmy gotowi śpiewać Te Deum dziękczynne za rozliczne dobrodziejstwa otrzymane od Pana, umiłowany Pasterz Koś-cioła Senior, Benedykt xvi , przeszedł z tego świata do Ojca. Cały Kościół wraz z Ojcem Świętym Franciszkiem towarzyszył modlitwą jego odchodzeniu.
Benedykt xvi był 265. Papieżem. Pamięć o nim pozostaje w sercu Kościoła i całej ludzkości.
Joseph Aloisius Ratzinger, wybrany na Papieża 19 kwietnia 2005 r., urodził się w Marktl am Inn, na terenie diecezji pa-sawskiej (Niemcy), 16 kwietnia 1927 r. Jego ojciec był komisarzem żandarmerii, a wywodził się z rodziny rolniczej z Dolnej Bawarii, której warunki ekonomiczne były dość skromne. Matka była córką rzemieślników z Rimsting, nad jeziorem Chiem, a przed zamążpójściem pracowała jako kucharka w różnych hotelach.
Dzieciństwo i młodość spę-dził w Traunstein, niewielkim mieście przy granicy z Austrią, ok. 30 km od Salzburga, gdzie otrzymał formację chrześcijańską, ludzką i kulturalną.
Okres jego młodości nie był łatwy. Wiara i edukacja jego rodziny przygotowały go do trudnego doświadczenia problemów związanych z reżimem nazistowskim, i zaznania klimatu silnej wrogości w stosunku do Kościoła katolickiego w Niemczech. W tej złożonej sytuacji odkrył on piękno i prawdę wiary w Chrystusa.
W latach 1946-1951 studiował w Wyższej Szkole Filozoficzno-Teologicznej we Fryzyndze i na Uniwersytecie Monachijskim. 29 czerwca 1951 r. został wyświęcony na kapłana, a w następnym roku rozpoczął działalność dydaktyczną w tejże Szkole we Fryzyndze. Później był wykładowcą w Bonn, w Münster, w Tybindze i w Ratyzbonie.
W 1962 r. został oficjalnym ekspertem na Soborze Wa-tykańskim ii , jako asystent kard. Josepha Fringsa. 25 marca 1977 r. Papież Paweł vi mianował go arcybiskupem Monachium i Fryzyngi; sakrę biskupią otrzymał 28 maja tego samego roku. Na zawołanie biskupie wybrał słowa: «Cooperatores Veritatis».
Na konsystorzu 27 czerwca 1977 r. Papież Montini kreował go i ogłosił kardynałem, przydzielając kościół tytularny Santa Maria Consolatrice al Tiburtino.
25 listopada 1981 r. Jan Paweł ii mianował go prefektem Kongregacji Nauki Wiary; 15 lutego następnego roku zrezygnował z pasterskich rządów archidiecezją Monachium i Fryzyngi.
6 listopada 1998 r. został mianowany wicedziekanem Kolegium Kardynalskiego, a 30 listopada 2002 r. został dziekanem, otrzymując jako tytuł suburbikarną diecezję Ostii.
W piątek 8 kwietnia 2005 r. przewodniczył Mszy św. pogrzebowej Jana Pawła ii na placu św. Piotra.
19 kwietnia 2005 r. kardynałowie zebrani na konklawe wybrali go na Papieża — przyjął imię Benedykt xvi . Z Loggii Błogosławieństw przedstawił się jako «skromny pracownik winnicy Pańskiej». W niedzielę 24 kwietnia 2005 r. uroczyście zainaugurował swoją posługę Piotrową.
Benedykt xvi w centrum swojego pontyfikatu postawił temat Boga i wiary, w ustawicznym poszukiwaniu oblicza Pana Jezusa Chrystusa, i pomagał wszystkim poznawać Go, w szczególności przez publikację dzieła w trzech tomach Jezus z Nazaretu. Obdarzony rozległą i głęboką wiedzą biblijną i teologiczną, posiadał niezwykłą zdolność opracowywania oś-wiecających syntez głównych zagadnień doktrynalnych i duchowych, jak również kluczowych kwestii z życia Kościoła i współczesnej kultury.
Pomyślnie rozwijał dialog z anglikanami, z Żydami i z przedstawicielami innych religii; podjął na nowo również kontakty z kapłanami z Bractwa św. Piusa x .
Rano 11 lutego 2013 r., podczas konsystorza zwołanego w związku ze zwykłymi decyzjami w spawie trzech kanonizacji, po głosowaniu kardynałów Papież odczytał po łacinie nas-tępujące oświadczenie:
«Bene conscius sum hoc munus secundum suam essentiam spiritualem non solum agendo et loquendo exerceri debere, sed non minus patiendo et orando. Attamen in mundo nostri temporis rapidis mutationibus subiecto et quaestionibus magni ponderis pro vita fidei perturbato ad navem Sancti Petri gubernandam et ad annuntiandum Evangelium etiam vigor quidam corporis et animae necessarius est, qui ultimis mensibus in me modo tali minuitur, ut incapacitatem meam ad ministerium mihi commissum bene administrandum agnoscere debeam. Quapropter bene conscius ponderis huius actus plena libertate declaro me ministerio Episcopi Romae, Successoris Sancti Petri, mihi per manus Cardinalium die 19 aprilis mmv commisso renuntiare ita ut a die 28 februarii mmxiii , hora 20, sedes Romae, sedes Sancti Petri vacet et Conclave ad eligendum novum Summum Pontificem ab his quibus competit convocandum esse».
Podczas ostatniej audiencji generalnej swojego pontyfikatu, 27 lutego 2013 r., dziękując wszystkim i każdemu również za szacunek i zrozumienie, z jakimi została przyjęta jego decyzja, zapewnił: «Będę nadal towarzyszył Kościołowi w drodze modlitwą i refleksją, z takim oddaniem Panu i Jego Oblubienicy, z jakimi codziennie starałem się żyć dotychczas i chciałbym żyć zawsze».
Po krótkim pobycie w Castel Gandolfo spędzał ostatnie lata swego życia w Watykanie, w klasztorze Mater Ecclesiae, oddając się modlitwie i medytacjom.
Magisterium doktrynalne Benedykta xvi streszcza się w trzech encyklikach: Deus caritas est (25 grudnia 2005 r.), Spe salvi (30 listopada 2007 r.) i Caritas in veritate (29 czerwca 2009 r.). Powierzył Kościołowi cztery adhortacje apostolskie, liczne konstytucje apostolskie, listy apostolskie, poza katechezami wygłaszanymi podczas audiencji generalnych i przemówieniami, w tym przemówieniami wygłoszonymi w czasie dwudziestu czterech podróży apostolskich, jakie odbył w świecie.
Wobec coraz bardziej szerzących się relatywizmu i ateizmu praktycznego w 2010 r. na mocy motu proprio «Ubicumque et semper» ustanowił Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, do której w styczniu 2013 r. przeniósł kompeten-cje w zakresie katechezy.
Zdecydowanie walczył z przestępstwami popełnianymi przez przedstawicieli duchowieństwa w stosunku do nieletnich lub osób bezbronnych, nawołując nieustannie Kościół do nawrócenia, do modlitwy, pokuty i oczyszczenia.
Jako teolog o uznanym autorytecie pozostawił bogatą spuściznę studiów i badań doty-czących podstawowych prawd wiary.
CORPUS
BENEDICTI XVI P.M.
VIXIT A. XCV M. VIII D. XV
ECCLESIÆ UNIVERSÆ PRÆFUIT A. VII M. X D. IX
A D. XIX M. APR. A. MMV AD D. XXVIII M. FEB. A. MMXIII
DECESSIT DIE XXXI M. DECEMBRIS ANNO DOMINI MMXXII
Zapisz się do newslettera
...i zapisz się do newslettera (DCM)