Śp. kard. Angelo Sodano

Urodził się 23 listopada 1927 r. w Isola d’Asti (Włochy). Po studiach filozoficznych i teologicznych w seminarium biskupim w Asti kontynuował kształcenie w Rzymie, gdzie uzyskał dyplom z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. 23 września 1950 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pierwsze lata posługi poświęcił nauczaniu teologii dogmatycznej w seminarium diecezjalnym oraz pracy duszpasterskiej wśród młodzieży studenckiej. W 1959 r. został powołany do służby Stolicy Apostolskiej. Po ukończeniu kursów w Papieskiej Akademii Kościelnej w 1961 r. został skierowany do pracy w nuncjaturach apostolskich — w Ekwadorze, Urugwaju i Chile, w charakterze sekretarza nuncjatury.

W 1963 r. został kapelanem Jego Świątobliwości. W 1968 r. został ponownie wezwany do Rzymu, gdzie przez dziesięć lat pracował w ówczesnej Radzie Publicznych Spraw Kościoła. W tym okresie odwiedził Rumunię, Węgry i nrd jako członek misji Stolicy Apostolskiej przy rządach tych krajów.

30 listopada 1977 r. Papież Paweł  vi mianował go arcybiskupem tytularnym Nova di Cesare — sakrę biskupią przyjął 15 stycznia 1978 r. — i nuncjuszem apostolskim w Chile, gdzie pełnił posługę przez ponad dziesięć lat. W tym okresie odwiedził prawie wszystkie diecezje; przyczynił się także do pomyślnego zakończenia papieskiej mediacji między Chile a Argentyną na rzecz pokojowego rozstrzygnięcia sporu między tymi państwami o suwerenność w niektórych strefach terytorium południowego.

W maju 1988 r. Jan Paweł ii powierzył mu urząd sekretarza ówczesnej Rady Publicznych Spraw Kościoła. Od chwili wejścia w życie, 1 marca 1989 r., konstytucji apostolskiej Pastor Bonus, przyjął on tytuł sekretarza ds. relacji z państwami. Szczególną uwagę poświęcał Papieskiej Komisji ds. Rosji, której był przewodniczącym.

Z racji swojej funkcji reprezentował Stolicę Apostolską na rozmaitych zebraniach międzynarodowych, zwłaszcza na spotkaniach ministrów spraw zagranicznych Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie.

1 grudnia 1990 r. Jan Paweł ii mianował go Prosekretarzem Stanu. Na konsystorzu 28 czerwca 1991 r. podniósł go do godności kardynalskiej (tyt. Santa Maria Nuova), a 29 czerwca tegoż roku mianował Sekretarzem Stanu.

Był szczególnie zaangażowany w dialog na rzecz pokoju w okresie wielkich zmian na arenie międzynarodowej, zwłaszcza po upadku Muru Berlińskiego; prowadził działalność ukierunkowaną na nawiązywanie i umacnianie stosunków dyplomatycznych w nowej sytuacji świata, w szczególności w Europie po rozpadzie Związku Radzieckiego.

10 stycznia 1994 r. został włączony do grona kardynałów-biskupów i przydzielono mu diecezję suburbikarną Albano, przy zachowaniu in commendam tytułu Santa Maria Nuova.

W listopadzie 2002 r. został wicedziekanem Kolegium Kardynalskiego. 30 kwietnia 2005 r. Papież Benedykt xvi zatwierdził jego wybór na dziekana Kolegium Kardynalskiego.

22 czerwca 2006 r. złożył rezygnację z urzędu Sekretarza Stanu, który na prośbę Benedykta xvi sprawował jeszcze do 15 września.

21 grudnia 2019 r. Papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji dziekana Kolegium Kardynalskiego.

W Kurii Rzymskiej był członkiem m.in. Kongregacji Nauki Wiary, Kongregacji dla Kościołów Wschodnich i Kongregacji ds. Biskupów; Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego i Komisji Kardynałów ds. Nadzoru nad Instytutem Dzieł Religijnych.

Zmarł 27 maja 2022 r.