Okazujcie miłosierdzie ubogim i ostatnim w znaku św. Franciszka

W dniach od 3 od 18 lipca odbywała się w Rzymie kapituła generalna zakonu franciszkanów pod hasłem: «Odnowić naszą wizję, przyjąć naszą przyszłość». Z tej okazji Papież Franciszek skierował do jej uczestników przesłanie, które zostało odczytane w sobotę 17 lipca. Poniżej zamieszczamy tekst przesłania.

Drodzy Bracia!

Serdecznie was pozdrawiam, uczestniczących w kapitule generalnej Zakonu Braci Mniejszych. Z wyrazami wdzięczności zwracam się do o. Michaela A. Perry’ego, który zakończył swoją posługę jako minister generalny, i składam najlepsze życzenia o. Massimowi Giovanniemu Fusarellemu, który został powołany na jego następcę. Pozdrowienia kieruję także do wszystkich waszych wspólnot rozsianych po świecie.

Od wielu miesięcy z powodu pandemii żyjemy w sytuacjach kryzysu, izolacji i cierpienia. To krytyczne doświadczenie z jednej strony skłania nas wszystkich do uznania, że nasze ziemskie życie jest drogą, którą mamy przebyć jako pielgrzymi i przybysze, mężczyźni i kobiety wędrujący, gotowi uwolnić się od ciężaru osobistych spraw i roszczeń. Z drugiej strony, jest ono dogodną sposobnością do tego, żeby umocnić więź z Chrystusem i z braćmi — mam na myśli wasze wspólnoty, powołane do tego, by były pokorną obecnością profetyczną pośród ludu Bożego i dla wszystkich świadectwem braterstwa oraz życia prostego i radosnego.

W tym trudnym i skomplikowanym czasie, kiedy grozi nam, że pozostaniemy «sparaliżowani», pomimo wszystko doświadczacie łaski odbywania zwyczajnej kapituły generalnej, i już to jest powodem do oddawania chwały i dziękowania Bogu. Na tej kapitule stawiacie sobie za cel «odnowienie waszej wizji» i «przyjęcie waszej przyszłości». Przyświecają wam słowa św. Pawła: «Powstań… a zajaśnieje ci Chrystus» (Ef 5, 14). Są to słowa zmartwychwstania, które was zakorzeniają w dynamice paschalnej, bowiem nie ma odnowy i nie ma przyszłości, jak tylko w zmartwychwstałym Chrystusie. Zatem z wdzięcznością otwierajcie się na przyjmowanie znaków obecności i działania Boga oraz na odkrywanie na nowo daru waszego charyzmatu oraz waszej tożsamości braci i minorytów.

Odnowienie własnej wizji — właśnie to przydarzyło się młodemu Franciszkowi z Asyżu. Zaświadcza o tym on sam, opowiadając o doświadczeniu, które w swoim Testamencie stawia u podstaw swojego nawrócenia — spotkaniu z trędowatymi, kiedy «to, co było gorzkie, zamieniło się dla niego w słodycz duszy i ciała» (por. Testament 1-4). U źródeł waszej duchowości jest to spotkanie z ostatnimi i z cierpiącymi, pod znakiem «czynienia miłosierdzia». Bóg poruszył serce Franciszka poprzez miłosierdzie okazane bratu i nadal porusza nasze serca poprzez spotkanie z innymi, zwłaszcza z osobami najbardziej potrzebującymi. Odnowa waszej wizji musi rozpocząć się od tego nowego spojrzenia, jakim należy patrzeć na ubogiego i zepchniętego na margines brata, znak, niemal sakrament obecności Boga.

Z tego odnowionego spojrzenia, z tego konkretnego doświadczenia spotkania z bliźnim i z jego ranami może się zrodzić nowa energia, pozwalająca patrzeć na przyszłość z perspektywy braci i mniejszych, którymi jesteście, zgodnie z piękną nazwą «bracia mniejsi», jaką wybrał dla siebie i dla was św. Franciszek.

Odnawiająca siła, której potrzebujecie, pochodzi od Ducha Bożego, z tego «uświęcającego działania» (por. Regula bullata — Reguła zatwierdzona 10, 8), które jest jednoznacznym znakiem Jego działania. Ten Duch, który przemienił w słodycz duszy i ciała gorycz spotkania Franciszka z trędowatymi, dziś nadal działa, aby dawać każdemu z was nową żywotność i energię, jeżeli pozwolicie się poruszyć ostatnim naszych czasów. Zachęcam was do wychodzenia ku mężczyznom i kobietom, którzy cierpią na duszy i na ciele, żeby ofiarować waszą pokorną i braterską obecność, bez wielkich mów, ale dając odczuć waszą bliskość braci mniejszych. Do wychodzenia ku zranionemu światu stworzonemu, naszemu wspólnemu domowi, który cierpi z powodu wynaturzonej eksploatacji dóbr ziemi w celu wzbogacania się nielicznych, podczas gdy dla wielu powstają warunki nędzy. Abyście szli jako ludzie dialogu, starając się budować mosty, a nie mury, ofiarowując dar braterstwa i przyjaźni społecznej w świecie, który ma trudności z wytyczeniem wspólnego projektu. Abyście szli jako ludzie pokoju i pojednania, nawołując tych, którzy sieją nienawiść, podziały i przemoc, do nawrócenia serca i dając ofiarom nadzieję, która rodzi się z prawdy, ze sprawiedliwości i z przebaczenia. Te spotkania staną się dla was bodźcem do tego, aby coraz pełniej żyć Ewangelią, zgodnie ze słowami, które są waszą drogą: «Reguła i życie braci mniejszych polega na zachowaniu świętej Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa» (Regula bullata — Reguła zatwierdzona 1, 1).

Podczas gdy w znacznej części zakonu mierzycie się z wyzwaniami, jakimi są spadek liczebności i starzenie się, nie dopuśćcie, żeby niepokój i obawy powstrzymywały was przed otwarciem serc i umysłów na odnowę i ożywienie, które Duch Boży wzbudza w was i pośród was. Macie duchowe dziedzictwo bezcennego bogactwa, zakorzenione w życiu ewangelicznym i charakteryzujące się modlitwą, braterstwem, ubóstwem, minoryckością i wędrowaniem. Nie zapominajcie, że odnowione spojrzenie, zdolne otwierać nas na Bożą przyszłość, otrzymujemy dzięki byciu blisko ubogich, ofiar współczesnych form niewolnictwa, uchodźców i wykluczonych tego świata. Oni są waszymi nauczycielami. Obejmijcie ich, tak jak to zrobił św. Franciszek!

Drodzy bracia, oby najwyższy, wszechmogący, dobry Pan sprawił, że będziecie — i będziecie się stawali — coraz bardziej wiarygodnymi i radosnymi świadkami Ewangelii; niech wam pozwoli wieść życie proste i braterskie; i niech was prowadzi po drogach świata, abyście z wiarą i nadzieją rzucali ziarno Dobrej Nowiny. O to się modlę i towarzyszę wam moim błogosławieństwem. A także wy, proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie.

Rzym, u św. Jana na Lateranie, 15 lipca 2021 r.

Franciszek