Nie mentalność wykluczenia, ale kultura wspólnoty

W dniach 25 i 26 czerwca odbywała się w Rzymie ii Krajowa Konferencja Zdrowia Psychicznego, zorganizowana przez włoskie Ministerstwo Zdrowia. Poniżej publikujemy tekst przesłania, jakie Papież skierował do jej uczestników.

Serdecznie pozdrawiam uczestników ii Krajowej Konferencji Zdrowia Psychicznego, zorganizowanej przez włoskie Ministerstwo Zdrowia. To wydarzenie daje mi sposobność do wyrażenia uznania Kościoła i mojego uznania dla lekarzy oraz personelu medycznego, pracujących w tej delikatnej dziedzinie. Ich starania, by wychodzić naprzeciw tym, którzy cierpią z powodu zaburzeń psychicznych, poprzez zapewnienie odpowiedniego leczenia, jest wielkim dobrem dla tych osób i dla społeczeństwa. W związku z tym ogromne znaczenie ma nabieranie coraz większej świadomości odnośnie do wymogów zawodowych i ludzkich, potrzebnych w opiece nad tymi naszymi braćmi i siostrami. Przy wrażliwości, która towarzyszy ich kruchości, odczuli oni szczególnie mocno niszczące skutki psychologiczne pandemii.

Pożądane jest zatem, aby — z jednej strony — nie brakło wzmacniania systemu ochrony zdrowia psychicznego, także poprzez wspieranie instytucji zajmujących się badaniami naukowymi nad tymi patologiami, a z drugiej — promowanie stowarzyszeń i wolontariatu, które towarzyszą chorym i ich rodzinom. Bardzo ważne jest zaangażowanie środowiska, w jakim znajduje się pacjent, tak aby nie zabrakło mu ciepła i czułości ze strony społeczności. Także profesja medyczna czerpie dobrodziejstwo z integralnej opieki nad osobą. Opiekować się bliźnim to istotnie nie tylko praca wymagająca kwalifikacji, ale prawdziwa misja, którą realizuje się w pełni, gdy wiedza naukowa spotyka się z pełnią człowieczeństwa i przekłada się na troskliwość, umiejącą zbliżać się do innych i okazywać im serce.

Mam więc nadzieję, że sympozjum, w którym uczestniczą wybitni eksperci, rozbudzi nową wrażliwość w instytucjach, placówkach edukacyjnych oraz w różnych środowiskach społecznych wobec osób cierpiących na zaburzenia zdrowia psychicznego. Celem tego jest wzbudzenie większego zaufania u wielu naszych braci i sióstr naznaczonych słabością. Chodzi również o dążenie do pełnego przezwyciężenia stygmatyzacji, jaką często jest naznaczona choroba psychiczna. Trzeba także, ogólnie mówiąc, sprawić, by kultura wspólnoty przeważyła nad mentalnością wykluczenia, według której większą troską i uwagą obdarza się osoby przynoszące korzyści produkcyjne spo-łeczeństwu, zapominając o tym, że ci, którzy cierpią, sprawiają, że zaczyna jaśnieć w ich poranionym życiu niezbywalne piękno ludzkiej godności.

Pandemia postawiła pracowników służby zdrowia przed ogromnymi wyzwaniami, wskazując wszystkim potrzebę wypracowania odpowiednich modeli opieki zdrowotnej, tak by nikogo nie pozostawiać w tyle oraz by zatroszczyć się o wszystkich w sposób inkluzywny i z zaangażowaniem. Wasza krajowa konferencja zmierza w tym kierunku. Dziękując wam i wszystkim, którzy na różnych szczeblach angażują się w łagodzenie bólu cierpiących, pragnę gorąco zachęcić do dalszego podążania owocną drogą solidarnej troski.

Składając szczere życzenia wszelkiego dobra na te dni badań i debat, które was czekają, zapewniam o pamięci w modlitwie za pacjentów, ich rodziny, wolontariuszy oraz za cały personel medyczny. Z serca wypraszam dla każdego z was błogosławieństwo Boże.

Franciszek

Rzym, u św. Jana na Lateranie, 14 czerwca 2021 r.