Bliski Wschód zawierzony Świętej Rodzinie

W niedzielę 27 czerwca po raz pierwszy obchodzony był Dzień Modlitwy o Pokój na Bliskim Wschodzie. Centralnym wydarzeniem była Eucharystia w bazylice Zwiastowania Pańskiego w Nazarecie, podczas której łaciński patriarcha Jerozolimy, abp Pierbattista Pizzaballa, wraz z katolickimi biskupami Ziemi Świętej zawierzyli ten region Świętej Rodzinie. Poniżej publikujemy list, jaki z ej okazji Papież Franciszek skierował do patriarchów katolickich Bliskiego Wschodu.

Wielce Błogosławieni, drodzy Bracia w Chrystusie!

Z radością przyjąłem zaproszenie, jakie do mnie skierowaliście, abym dołączył do was w tym szczególnym dniu, w którym każdy z was wraz ze swoimi wiernymi sprawuje Boską Liturgię, by wypraszać u Pana dar pokoju na Bliskim Wschodzie oraz zawierzyć go Świętej Rodzinie.

Od początku mojego pontyfikatu starałem się być z wami w waszych cierpieniach, czy to jako pielgrzym — najpierw w Ziemi Świętej, później w Egipcie, w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, a w końcu, kilka miesięcy temu, w Iraku — jak i przez wezwanie całego Kościoła do modlitwy oraz do konkretnej solidarności z Syrią, Libanem, tak bardzo doświadczonymi przez wojnę i brak stabilności społecznej, politycznej oraz gospodarczej. Doskonale pamiętam też spotkanie z 7 lipca 2018 r. w Bari; dziękuję wam, ponieważ waszym dzisiejszym spotkaniem przygotowujecie serca na kolejne, zaplanowane na 1 lipca w Watykanie, razem ze wszystkimi zwierzchnikami Kościołów Kraju Cedrów.

Święta Rodzina, Jezus, Józef i Maryja, której postanowiliście zawierzyć Bliski Wschód, dobrze reprezentuje waszą tożsamość i waszą misję. Przede wszystkim strzegła ona tajemnicy wcielenia się Syna Bożego, formowała się wokół Jezusa i ze względu na Niego. Ofiarowała nam Go Maryja poprzez swoje «tak» przy zwiastowaniu anielskim w Nazarecie, przyjął Go Józef, słuchając nawet we śnie głosu Boga, gotowy wypełnić Jego wolę zaraz po przebudzeniu. Tajemnica pokory i ogołocenia, jak podczas narodzenia w Betlejem, została uznana przez maluczkich i dalekich, ale podważona przez tych, którzy byli bardziej przywiązani do ziemskiej władzy niż zdumieni spełnieniem się Bożej obietnicy. Aby strzec Słowa, które stało się ciałem, Józef i Maryja wyruszają w drogę do Egiptu, łącząc pokorę narodzin w Betlejem z ubóstwem osób zmuszonych do emigracji. Jednak w ten sposób pozostają wierni swojemu powołaniu i nieświadomie antycypują ów los wykluczenia i prześladowania, jaki będzie udziałem dorosłego Jezusa, który jednak objawi odpowiedź Ojca w wielkanocny poniedziałek.

Zawierzenie Świętej Rodzinie wzywa także każdego z was do ponownego odkrycia, jako pojedyncze osoby i jako wspólnota, waszego powołania do bycia chrześcijanami na Bliskim Wschodzie, nie tylko przez domaganie się należytego uznania waszych praw jako pierwotnych obywateli tych umiłowanych ziem, ale także przez przeżywanie waszej misji jako strażnicy i świadkowie początków apostolskich. Podczas mojej wizyty w Iraku dwukrotnie posłużyłem się obrazem dywanu, który potrafią tkać wprawne ręce mężczyzn i kobiet z Bliskiego Wschodu, tworząc precyzyjne wzory geometryczne i cenne obrazy, będące jednak wynikiem splotu wielu nici, które, dopiero gdy znajdą się razem, jedna obok drugiej, stają się arcydziełem. Jeśli przemoc, zazdrość, podziały doprowadzą do zerwania choćby jednej z tych nici, całość zostaje zraniona i oszpecona. Wówczas ludzkie projekty i umowy niewiele mogą zdziałać, jeśli nie zaufamy uzdrawiającej mocy Boga. Nie próbujcie gasić pragnienia w zatrutych źródłach nienawiści, ale pozwólcie nawadniać bruzdy na polach waszych serc rosą Ducha, tak jak czynili to wielcy święci waszych tradycji: koptyjskiej, maronickiej, melchickiej, syryjskiej, ormiańskiej, chaldejskiej, łacińskiej.

Ileż cywilizacji i imperiów zrodziło się, rozkwitło, a później upadło, wraz z ich godnymi podziwu dziełami i podbojami ziem — wszystko przeminęło. Natomiast Słowo Boże, począwszy od naszego ojca Abrahama, nadal pozostaje lampą, która oświecała i oświeca nasze kroki.

Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam — powiedział zmartwychwstały Pan do zalęknionych uczniów w Wieczerniku po Passze; ja również, dziękując wam za wasze świadectwo i wytrwałość w wierze, zachęcam was do życia proroctwem braterstwa ludzkiego, które uczyniłem centralnym motywem podczas moich spotkań w Abu Zabi oraz w Nadżafie, jak również w mojej encyklice Fratelli tutti.

Bądźcie prawdziwie solą waszych ziem, nadawajcie smak życiu społecznemu, pragnąc przyczyniać się do budowania dobra wspólnego, zgodnie z zasadami nauki społecznej Kościoła, którą trzeba poznać, jak zostało to wskazane w posynodalnej adhortacji apostolskiej Ecclesia in Medio Oriente i jak pragnęliście o tym przypomnieć, upamiętniając sto trzydziestą rocznicę encykliki Rerum novarum.

Z serca udzielam Apostolskiego Błogo-sławieństwa wszystkim uczestnikom tej celebracji oraz wszystkim, którzy będą ją śledzili za pośrednictwem mediów, i proszę was, abyście się za mnie modlili.

Franciszek

Rzym, u św. Jana na Lateranie, 27 czerwca 2021 r.